Mуниципальные районы Альметьевский муниципальный район и город Альметьевск О районе Сельские поселения Кульшариповское сельское поселение История поселения

История поселения

Говорят, в давние времена из деревни Ширданы, что на территории нынешнего Зеленодольского района, перебрался со своим семейством в наши края некий человек по имени Юлдаш, который основал село Кичучат. Его третий по счету сын Морадым (их всего было четверо) обосновался в верховьях речки, которую позднее назвали Морат. А сын Морадыма Кулшариф считается основателем села Кульшарипово.

В материалах 2-й ревизии (1746г) записано, что в Кульшарипово проживают 40 тептяр. Таким образом, есть основания предполагать, что село было основано значительно раньше. Поэтому краеведы из фонда «Альметьевская энциклопедия» склонны считать, что Кульшарипово было основано в 1720 году.

Судя по данным ревизий, проведенных позднее, число жителей Кульшарипово неуклонно росло. Так, в 1795 году (5-я ревизия) в селе проживали тептяры (129 мужчин и 140 женщин), ясачные татары (6 мужчин и 13 женщин), ямские татары (2 мужчин и 1 женщина), некрещеные татары (19 мужчин и 15 женщин).

В 1889 году в селе имелись мечеть, мельница, медресе, а в 1910 году – 2 мечети, 2 медресе, водяная мельница. Основным занятием кульшариповцев было земледелие и животноводство. В хозяйствах крестьян имелось 406 лошадей, 505 коров, 1546 овец, 386 коз. Сеяли рожь, яровую пшеницу, овес, гречиху, горох, коноплю.

В начале 1918 года в кульшарипово образовался сельский совет. Первый председатель Совета Хази умер от голода в 1921 году – в тот страшный год из 1700 жителей Кульшарипово погибли около 1200. К тому же летом из-за сильнейшей засухи случился пожар, в результате чего огонь уничтожил половину села.

С 1930 по 1947 год возглавлял Совет Мухаметзарип Саттаров, в 1946 году он был награжден орденом Трудового Красного Знамени. Семь довоенных лет вместе с ним работал секретарем сельского Совета Закизян Шайхулов, потом он ушел на фронт и в числе первых 18 кульшариповцев погиб в первую же неделю войны.

В 1958 году произошло слияние колхозов, сельсовет был упразднен, а Кульшарипово вошло в состав Калейкинского сельсовета.

В мае 1986 года по просьбе жителей села в Кульшарипово вновь был образован Совет, возглавил его Масгут Фаттахов. Позднее в течении 10 лет работал председателем сельсовета Ришат Исмагилов. Его заменил Разил Исмагилович Ибрагимов. В настоящее время Кульшариповский Совет местного самоуправления возглавляет Рим Харисович Галиев.

В феврале 1930 года в селе из 138 крестьянских хозяйств с населением 512 человек был образован колхоз «Морат». Земельный фонд составил 1446 га селхозугодий, на общий колхозный двор собрали 115 лошадей, 11 коров, 67 овец, на пасеке насчитывалось 116 пчелосемей. Председателем колхоза избрали Зиятдина Садретдинова.

Не успев толком образоваться, колхоз тут же начал разваливаться: негде содержать общественный скот, да и кормить животных было нечем.

По-настоящему колхоз образовался лишь в 1931 году после того, как председателем стал Гарапша Марданшин.

Были среди кульшариповцев и такие, кто не хотел вступать в колхоз. Их облагали непомерным налогом, а затем отбирали все имущество. Например, у Ахсана Хасанова, ставшего инвалидом в Первую мировую войну, отобрали землю, избушку размером в одну комнату, четыре коровы, четыре лошади, молотилку и вместе и вместе с семерыми детьми выбросили на улицу. Даже последнюю подушку, набитую соломой, и ту отобрали.

Конфисковали имущество и сослали в Сибирь Зиятдина муллу (позднее в годы войны он вернулся в родное село, ходил по домам, собирал милостыню, так и умер от голода и болезней).

И таких раскулаченных зажиточных крестьян в Кульшарипово было немало. Объявляли кулаками и бедняков, отказывавшихся жить единым хозяйством. Например, у Алимжана Ахмадиева, Ибрая Яббарова отбирать было нечего, тем не менее их тоже причислили к кулакам.

В деревне Сабанчы, которая в те годы входила в состав Кульшариповского сельсовета, образовался колхоз «Сабанчы» из 35 крестьянских дворов. Надо признать, этот мини-колхоз жил и развивался не хуже, а порой даже лучше, чем иные крупные хозяйства. Так, например, в засушливом полуголодном 1936 году он получил урожай по 4,8ц с гектара при среднерайонном показателе 3ц с га и выдал колхозникам по 1,1кг на трудодень, что в два раза больше, чем в среднем по району. В 1952 году «Сабанчы» вошел в состав колхоза им.Буденного Калейкинского сельсовета.

Коллективизация завершилась к 1932 году. Но дела в колхозе шли не лучшим образом.

В 1934 году хозяйство возглавил Фатых Галиев.это был очень энергичный, даже неуемный человек, по словам старожилов, и сам не спал, и другим не давал. Даже в засушливом 1936 году кульшариповцы сумели получить по 3,5ц зерновых с гектара. Колхозникам выдали зарплату из расчета 913г на трудодень, тогда как в районе - в среднем по 544г на трудодень.

Урожайным был 1937 год, когда с каждого гектара было получено по 14,2ц урожая. Колхоз рассчитался со всеми долгами государству, обеспечил себя семенным. Фуражным фондом и выдал каждому колхознику зерна из расчета по 10,7кг на один трудодень. Кроме того, люди получили овощи, сено, мед, солому. В хозяйстве активно велось строительство объектов, за 7 тысяч рублей на государственном конезаводе был куплен отменный скакун Вольный ветер, который неизменно занимал первые места во всех состязаниях и сабантуях. В 1937 году колхоз «Морат» принял участие на ВДНХ по овцеводству. Овцевод Фэрхури Мусрафилова вернулась с выставки с ценным подарком.

В 1938 году Фатыха Галиева направили председателем колхоза «Кызыл караван», а «Морат» возглавил Васик Мухаммадиев.

К концу 1940 года в хозяйстве насчитывалось 170 дворов с населением 715 человек. Имелось 198 лошадей, 119 голов крупного рогатого скота, 470 овец, 159 пчелосемей.

В годы Великой Отечественной войны из Кульшарипово ушли защищать Родину 151 человек, из них вернулись живыми всего 66. В сентябре 1941-го ушел на фронт председатель колхоза Васик Мухаммадиев, погиб в 1942 году.

В эти годы колхоз сдал по многим позициям. Сократились посевы зерновых, количество лошадей уменьшилось на 25%, КРС – на 30%, почти наполовину стало меньше овец. В это нелегкое время возглавляли хозяйство Нуретдин Гимадеев, Саимя Яруллина, Нуриахметов.

С 1951 года председателем колхоза «Морат» начал работать Талгат Арсланович Мирсаяпов. В 1956 году «Морат» вошел в состав колхоза «Знамя» и до открытия птицефабрики (1975г) Кульшарипово пребывало в роли отдаленной от центра хозяйства комплексной бригады. С созданием совхоза им. Токарликова большая часть кульшариповских земель отошла к новому хозяйству.

Кульшарипово – родина известного в районе человека К.Абдрахманова, который 20 лет работал председателем районной плановой комиссии, затем возглавлял селскохозяйственный отдел горкома КПСС. Известность ему принесли высокий уровень профессионализма, компетентность, порядочность и честность.

Благодаря близости к городу, последние годы Кульшарипово стало активно застраиваться.

Большинство работоспособного населения работает в городе, 53 человека - в ОАО им.Токарликова, 64 человека трудятся в нефтяной отрасли, 51 – на мусоросортировочной станции.

Есть в селе Дом культуры, новый фельдшерско-акушерский пункт, ведется строительство новых линий газопровода и водопровода, решена проблема с бытовыми отходами, есть скотомогильник.

Кульшариповская птицефабрика.

В начале 1960-х на птицефермах 20 укрупненных хозяйств Альметьевского района производилось около 3 миллионов яиц. Десятую часть продукции давала птицеферма колхоза «Знамя». В 1965 году было принято решение в Кульшарипово развивать птицеводство. Началась реконструкция, новое строителство. В 1965 году ферма производила 24% яиц в районе, в 1970 году – 57%. А в 1972 году она, сдав более 5 млн. яиц, перевыполнила план госзакупок всего района, что послужило основанием для того, чтобы в дальнейшем освободить все остальные хозяйства от поставки яиц государству.

В 1973 году ферма сдала 9,2 млн. яиц при районном плане 4,5 млн. В 1975 году было принято решение об организации в Альметьевском районе на базе птицефабрики колхоза «Знамя» самостоятельной птицефабрики.

Директором фабрики был назначен Иван Васильевич Краснов, до этого работавший председателем колхоза «Знамя». В первый же год фабрика дала государству 15 млн. яиц при плане 11 млн. В 1980-м производство достигло 20,9 млн, в 1990-м – 26,6 млн.

Краснову выпало руководить фабрикой в годы, когда самостоятельность руководителей была строго ограничена, прибыль буквально выгребалась, а коллективу оставалась лишь мизерная зарплата да вонь птичьего помета.

Чуть легче стало во второй половине 1980-х годов. К этому времени наверху начали прислушиваться к запросам снизу. Да и новый директор Гусман Мингатинович Камалов, имея опыт работы в совхозе и районном звене, со знанием дела использовал права трудового коллектива. Уже в первый год его работы на фабрике завели гусей, и 34 тысячи гусят было продано населению района.на деревенских подворьях косяками разгуливали инкубаторские утки, куры. При Г.Камалове в 1985 – 1989 годах заметно выросла зарплата, увеличилось производство яиц, стала укрепляться социальная сфера предприятия. 28 ветеранам в Кульшарипово установили телефоны, построили школу, клуб, обновили линии водоснабжения. По итогам 1988 года фабрика получила переходящее Красное знамя ЦК КПСС, Совмина СССР, ЦК ВЛКСМ и профсоюза отрасли. Гусману Мингатиновичу присвоили звание заслуженного работника сельского хозяйства ТАССР. К этой награде со временем добавились орден «Знак почета», Почетная грамота РТ и т.д.

Самый трудный период выпал на долю Разила Исмагиловича Ибрагимова, который приступил к руководству в мае 1989 года. В стране в те годы развалилось комбикормовое производство, прекратилось централизованное снабжение кормами и добавками, новой техникой, материалами, медикаментами, спецодеждой. Уровень производства упал на треть, не стало денег даже не самое необходимое, зарплату платили продукцией и бартером.

Однако, несмотря на трудности, на фабрике сумели наладить производство комбикормов, благодаря чему удалось избежать падения производства, восстановили поголовье птиц. Зарплата работникам выплачивалась вовремя, фабрика не влезла в долги, обходилась без кредитов. В эти годы большое внимание уделялось и развитию села: построены детские сад, 10 домов, заменены линии электропередачи по селу.

В сентябре 1999 года директором фабрики стал И.Фатхутдинов. В последующие годы снизилось поголовье кур, отказались от содержания уток, сократились рабочие места, в итоге фабрика перестала перечислять налоги даже в Пенсионный фонд.

В августе 2001 года директором был назначен Р.Мустафин. В 2004 году фабрика была признана банкротом и преобразована в ЗАО «Птицефабрика Кульшариповская».

Колшәрип авылы тарихы.

1690 елларны хәзерге Яшел Узән шәhәрендә Шырдан дигән авылда Юлдаш Ишкәев исемле кеше туган, 1742 – 1962 елларда Кичучат авылында нигез слып, шунда яшәгән. Юлдашның өченче улы Мордым хәзерге Морат елгасы башына нигез салып яши башлый. Аның Колшәриф исемле улы булып, 1740 елда хәзерге Колшәрип авылына нигез салып шунда яши башлый.

Юлдашның икенче улы Бикмәтнең улы Собханколның оныгы Фәхреддин булуы маглум. Тарих буенча бу безнең боек ислам галиме, мәгифәтче Ризаэтддин Фахреддин булуы ихтимал.

Ризаэтддин Фәхреддиннең “Асар” дип аталган библиографик хезмәтенә нигезләнеп 1777 елга хәтле Колшәрип авылында Габдеррәшид бине Мөхәммәд бине Колмөхәммәд исемле имам булып торуы билгеле. Аның хатыны Фәрхәнә бинте Собханкол Кичучат авылында туганы мәглум.

Авыл 1795 елгы ревизия документларында төрле социаль катлау кешеләре яшәгән авыл буларак телгә алына. Ике йортта – чувашлар ( 19 ир-ат, 15 хатын кыз), 3 йортта – ясаклы татарлар (6 ир-ат, 13 хатын кыз), 1 йортта ямчы татарлар (2 ир-ат, 1 хатын кыз), 43 йортта типтәрләр (129 ир-ат, 140 хатын кыз) яшәгәнлеге хакында язма теркелә.

1889 елда авылның зур мәсҗете, тегермәне, мәктәбе булуы мәглум.

1896 елда авылда зур мәсҗет, 2 лавка, мэктәп, су тегермәне булуы мәглум. Тегермән хуҗасы Григорий Романович Лаптев була. Соңырак ул ислам диненә кучеп Юлдаш исемен алган дигән суз йөри.

1910 елда авылда 2 мәчсҗет, 2 мөселман мәктәбе (мәдрәсә), су тегермәне, хуҗалыкларда 406 баш ат, 505 баш сыер, 1546 сарык, 386 баш кәҗә булып, татар авылы буларак, соңырак 20 йортта яшәгән 20 мәҗүси чувашлар ислам динен кабул итүе мәгълүм.

1930-1940 г.г

Колшәрип авыл Советына караган “ Морат” колхозы 1930 елның 26 февралендә оешкан дип тарихка кереп калган. “ Машинное товарищество” хуҗалыгына унлап хуҗалык берләшә, алар урман буена күчеп утыралар.Ләкин мөстәкыйль озак яшәмиләр, кабат “ Морат” колхозы белән берләшәләр. Шулай итеп колхозга керүче крестьян хуҗалыклар саны 138 гә җитә, 512 кешене берләштерә. 1446 гектар җире, 115 баш аты, 11 сыеры, 67 баш сарыгы, 116 баш умартасы була. Беренче рәис итеп Зыятдин Садретдиновны сайлап куялар. Икенче рәис Гарапша Мәрдәншин чорында колхозга мэжбүри кертәләр, теләмәгән кешеләр кулак исеме күтәрә. Әхсән Хәсәновның дүрт почмаклы өе, дүрт аты, дүрт сыеры, ашлык суга торган әвене булган , кулак ярлыгы тагылып җиде баласы белән урамга куып чыгарыла. Кулак исеме тагылган Зыятдин мулла Себергә озатыла, сугыш вакытында авылга кайтып карый, хәер сорашып йөри, ахыр чиктә авырып үлә. Гайнетдин Гыймадиев – сәүдәгәр, Мөхәммәтвәли Гәраев, Вәзих Габдрахманов, Мортаза Әхмәтҗанов, Ибрай Туктамышев, Миннәхмәт Исмәгыйлев, Фәхрислам Шәйхлисламов, Әлимҗан Әхмәдиев, Ибрай Яббаров – авылдан китәргә мәҗбүр ителәләр. 1932 елда колхозлашу тәмамлана. Тик колхозның эшләре канәгатьләнерлек булмый, иң авыры - җир эшкәртергә атлар җитешми. Кыр эшләре сузыла, басуларны чүп үләннәре баса. 1933 елда Вәлиулла Әһлиуллин, 1934 елда Фатыйх Галиев колхоз рәисе булып торалар. 1936 елда – корылык елда һәр гектардан 3,5 центнер бөртекле ашлык җыеп алына. 405 тонна тәшкил иткән тулай җыемның 138 тоннасы дәүләткә тапшырыла, 49,5 тоннасы халыкка хезмәт көне исәбеннән түләнә. Ул вакытта хезмәт көненә түләү район буенча 544 грамм булса, “ Морат” колхозында 913 граммнан түләнә. 1937 ел авыл хуҗалыгы өчен бик уңай ел була. Колхоз 1249 гектардан уртача 14,2 центнер ашлык суктырып ала. Колхозның акча кереме аз булганлыктан, акча түләнми. Шулай да колхоз районда беренче булып дәүләткә йөк машинасы, ат заводыннан данлыклы юртак айгыр сатып ала. Бу ат район Сабантуйларында күп еллар беренчелекне яулый. 1937 елда колхоз сарыкчылык тармагы буенча зур унышларга ирешә. Нәтиҗәдә “ Морат” колхозы вәкилләре Бөтенсоюз авыл хуҗалыгы күргәзмәсендә катнаша. Сарык караучы Фәрхүри Исрафилова бүләк белән кайта.

1938 елда колхозга Вәсыйк Мөхәммәдиев рәис итеп сайлана. 1940 елның азагында колхозда 170 хуҗалык, 2296 гектар җир, 198 баш ат, 121 мөгезле эре терлек , 470 сарык, 159 умарта була. Колхоз оешкынчага кадәр Вазыйх Габдрахман улы зур умарталык тоткан. Аның умарталыгы колхоз оешканнан соң да төп табыш чыганагы була.

1940-1965 г.г.

Сугыш елларында колхозның эш күрсәткечләре түбәнәя . Эшче көч җитешми, уңыш түбән алына. 1943 ел иң авыр елларның берсе була. Бу елларда колхоз белән Нуретдин Гыймадиев, Саимә Яруллина җитәкчелек итәләр. Сугыштан яраланып кайткан Нуретдин Гыймадиев 1948 елга кадәр кабат колхоз рәисе булып эшли. Аны алыштырган Хәйдәр Сәүбанов 1951 елга кадәр колхоз рәисе була. Тәлгат Мирсәяпов 1956 елга кадәр – “ Знамя” ( Кәләй) колхозына кушылганчы “ Морат” колхозы белән җитәкчелек итә. 1975 елга кадәр Колшәрип авылы комплекслы бригада булып тора, терлекчелекнең төрле тармаклары белән шогылләнәләр. 1969 елда сыер савучы Нуртдинова Рауза Ленин ордены белән буләкләнә.Колшәрип кошчылык фабрикасы төзелгәннән соң Колшәрип авылының күп җирләре Н.Е.Токарликов исемендәге совхозда кала.

1965- 1990

Колшәрип җирлегендә 1965 елда кошчылык тармагын булдыру турында карар кабул ителә. Прогрессив программа нигезендә Колшәрип фабрикасы 1965 елда ук район күләмендә җитештерелергә тиешле йомырка күләменең 24 % ын бирергә тиеш була. Элеге күрсәткеч 1970 елда – 57 % ка, ә 1972 елда 5 млн данә йомырка җитештерелергә тиеш була. Фабриканың директоры итеп элек “ Знамя” колхозына җитәкчелек иткән Иван Васильевич Краснов билгеләнә. Чынлап та фабрика беренче елны ук югары күрсәткечләргә ирешә- 11 миллион урынына 15 миллион данә йомырка җитештерелә. Производство үсеш темплары 1990 елга кадәр дәвам итә.

Госман Мингата улы Камалов район җитәкчелегендә эшләп шактый тәҗрибә туплаган җитәкче буларак производствоны камилләштерү, эшче хезмәткәрләрнең эш шартларын яхшыртуга һәм социаль тармакны үстерүгә игүтибар итә. Ул эшләгән елларда ( 1985-1989) производствоның нәтиҗәлелеге тагын да арта.Фабрика СССР Министрлар кабинеты һәм СССР Коммунистлар партиясенең Күчмә Кызыл Байрагы белән бүлүкләнә. Бу елларда 28 сугыш ветеранына телефон кертелә, мәктәп һәм балалар бакчасы төзелә, авылны су белән тәэмин итү юнәлешендә максатчан программа кабул ителә.

1990- 1998 еллар

Фабрикага Разил Исмәгыйл улы Ибрагимов җитәкчелек иткән чор- ул авыр чорлар. Илдә барган реформалар, үзгәртеп корулар. “ Птицепром” трестның ярдәме бу чорларда бары тик күрсәтмәләр генә була.. Бу чорда үзәкләштерелгән туендыру промышленносте юкка чыгарыла. Иң кирәк нәрсәләргә дә акча булмый, илдә бартер чәчәк ата.

Ләкин авырлыкларга карамастан, җитәкчелек үзендә комбикорма ясауны җайга салып җибәрә, шул сәбәпле , кошлар саны саклап калына, эш урыннары кыскартылмый, зарплата үз вакытында бирелә, фондларга налоглар бернинди кредитлар алмыйча түләнә. Бу чорда авылнын соцкультобъектларын үстерүгә зур игътибар бирелә: 360 урынга исәпләнгән урта мәктәп бинасы, 95 урынга исәпләнгән балалар бакчасы файдалануга тапшырыла, авыл буенча электр тапшыргычлар алыштырыла, КТП куела, тимер – металл эшләтмәләрдән 10 йорт тозелә, шул исәптән җирле үзидарә бинасы.

1999- 2000 еллар.

1999 елның сентябреннән фабрика җитәкчелеге алышына- Ибрагимов Разил Исмагилович Колшэрип жирле үзидарә башлыгы итеп сайлана, фабрикага директор итеп Фатхутдинов Ильшат Гумерович билгеләнә.

Ул килү белән җитештерүне киңәйтү өчен зур суммага кредит алына. Ләкин ул дөрес файдаланылмау сәбәпле, фабрика бөлгенлеккә төшә. Кошларның саны кими, үрдәк тоту туктатыла, шул сәбәпле , җитештерү кими, эш урыннары, хезмәт хакы кыскартыла, фондларга салымнар күчерү туктатыла. Кошчылык фабрикасы авылның социаль ягына бөтенләй игътибар итми башлый.

2001- хәзерге вактыка кәдәр.

2001 елның августында җитәкчелеккә Мустафин Р.Г.килә. 2004 елның 20.04. нә фабрика “ бөлген” ( банкрот) дип игълан ителә һәм эшмэкэр Ипатьев В.В.ка 9 800 мең сумга Әлмәт муниципаль районының җир hәм милек органы ңитәкчелегендә сатыла. Шул сатып – алу килешу нигезендә элек фабрика җире дә Ипатевка кучә. Заманында горлэп торган фабрика бугенге көндә эшлэми. Авыл халкы көтулексез hәм мал асырау өчен печәнлексез калганлыктан, авылда купләп мал башы кыскарту башлана.

Колшәрип кошчылык фабрикасы эшләгән дәвердә үзенең хезмәткәрләре белән дан тотты. Алар арасында үзләренең хезмәтләрен күп куйган , төрле елларда эшләгән баш зоотехниклар Р.Нугаев, Р.Харисов, Н.Логинова, баш ветеринария врачы Х.Мурзин, баш инженерлар Гимадиев Н., Н. М.Гимранов, азык җитештерү цехы җитәкчесе З. Мустафина, инкубатор цехы җитәкчесе З.Зыяфутдинова, баш механик Н.Журавлев, бригадирлар М.Миннекаев, Р.Ибрагимова, М.Гимадиева, кош караучылар С.Саттарова, Н.Каримова.З.Камалова – РСФСР ның атказанган авыл хуҗалыгы хезмәткәре, ТАССР ның ВДНХ лауреаты З.Шарафутдинова, Л.Курбангалина, баш бухгалтер Ялалетдинов И.И. Һәм башка бик күпләр.

Авыл тулысынча телефонлаштырылган, телэгэн хэркем телефон кертэ ала.

Мәктәп тарихы 1889 елгы мәгълүматлардан башлана. Архив язмаларында 1910 елга кадәр 2 мәдрәсә эшләве хакында мәгълүмат саклана. Авыл тарихы буенча тупланган материалларда 1928 елга кадәр совет мәктәбе булмавы турындагы белешмә бар. Димәк, шул чорга кадәр авыл балалары дин гыйлеме алганнар дияргәь җирлек бар. Мәдрәсәдә Дәүләтхан мулла дигэн кеше дәрес биргән булырга тиеш. Башлангыч мәктәп 1928 елда ачыла. Укытучы итеп Нәдер авылыннан Вәли Ханнанов җибәрелә. 1950 нче елга кадәр Нигъмәт Туйчин, Вәйри Корычбаев мәктәп мөдире вазифаларын башкаралар. 91 укучысы булган мәктәп 1950 нче елның 1 нче сентябрен җидееллык статусы алган мәктәптә каршы ала. Директор итеп Барый Габдрахман улы Гәрәев җибәрелә. 1954-1962 нче елларда Гариф Миннеханов мәктәп директоры була. 60 нчы – 70 нче елларда Колшәрип мәктәбе укытучылар коллективы районда иң мактаулы коллективларның берсе була. 1965 елда мәктәп тугызъеллык итеп үзгәртелә.Бу елларда мәктәп белән Усманов Әнәс Усман улы җитәкчелек итте. Укучылар саны елдан – ел арта. 1971 – 1972 нче уку елында укучылар саны 225 кә җитә. Соңгы елларда мәктәп директоры булып Хөҗҗәт Нуриев, Марс Яхин эшли. Бүгенге көндә мәктәп белән 1985 елдан башлап 20 ел дәвамында Халык мәгарифе отличнигы, югары категорияле җитәкчесе Галия Таһир кызы Исрафилова җитәкчелек итә. Мәктәп 1997 елда Республикада узган “ Ел мәктәбе” бәйгесендә өченче урынны, 2450 республика мәктәбе арасында иң яхшы мәктәп дип табыла һәм I дәрәҗә Диплом белән бүләкләнә. Мәктәп 2004 елда “ Мәгариф һәм карьера” исемле ВДНХ да үткәрелгән республика выставкасында катнаша һәм Диплом белән бүләкләнә.

Мәктәптә озак еллар буенча “ Мәгариф өлкәсендәге казанышлары өчен” билгесе белән бүләкләнгән Р.Зиганшина. В.Петрова, Мәгариф Министрлыгыгының Мактау грамотасы белән бүләкләнгән А.Марданшина, Н.Закировалар, ирле – хатынлы Хусаиновлар, Х.Саттарова һәм башкалар белем һәм тәрбия бирәләр.

Шәhәр якын булу сәбәпле, ата-аналарның балаларын укыту өчен уку йортларын сайлау мөмкинлекләре зур , шуна күрә авыл мәктәбендә 2006/2007 уку елында 105 бала гына укый, 50 гә якын бала Әлмәт шәhәренен төрле мәктәпләрендә белем ала. Авылның 37 баласы институтта, 14 е техникумнарда укый.

Авылда бугенге көндә ике мәчет бар, берсе 1987 елда салынган, икенчесе 2005 елда җиткерелде.

Авыл балалар бакчасы 95 балага исәпләнгән, бүген анда 65 бала йөри.

Колшәрипнең 1932 елдан 1954 елга кадәр узенен авыл Советы була, сугыш елларында авыл Советы председателе булып эшләгән Саттаров Мөхәммәтзарип Габсаттар улы 1947 елда Хезмәт Кызыл Байрагы ордены белән бүләкләнә. 1954 нче елда авыл Советы бетерелеп, авыл халкы барлык йомыш белән дә Кәләй авыл Советына йөри башлый. Фабрика җитәкчесе булып Камалов Госман Мингатович килгәч , аның тырышлыгы белән 1986 елның 5 маенда авыл Советы янадан оештырыла hәм бүгенге көндә дә эшләп килә.

Киләчәккә төзелгән план буенча авыл территориясен 100 гектарга зурайту планлаштырыла (чагыштыру өчен: Колшәрип авылы бүген 235 гектар җир биләп тора). димәк , авыл үсәчәк, яңа йортлар салыначак. Төзеләчәк йортларга ут hәм газ линиясен үткәрү өчен проект документациясен эшләү инде башланды.

* Куп дәлиләр Бөек Ватан сугышы ветераны, район авыл хуҗалыгы идарәсендә баш белгеч булып эшләгән Котдус ага Габдрахманов тикшеренуләренә таянып.

Кульшариповское отделение Альметьевской межрайонной почтовой связи – заведующая отделением Ярмиева Файруза Гыйлмиахметовна- почтовый адрес: 423401 РТ Альметьевский район. С. Кульшарипово ул. Тукая 50/1; тел. (8553) 34-76-32

Көлшәрип авылында элемтә булеге (почта) патша заманыннан бирле эшләп килгән. Чөнки авыл олы юл, әби патша салдырган юл өстендә булган. Элекке элемтә булегенең эше турында магълуматләр билгеле тугел.

1933 - 1940 елларны элемтә булегендә башлык булып Билалов Сәрвәртдин Билал улы эшләгән. Шул арада ул сугыш кырында да булырга өлгергән. Ул вакытта почтальон булмаган, ә почтаны Билалов С.Б. узе ат белән, Әлмәттән алып кайтып узе тараткан.

1941 – 1942 еллврны элемтә булеге башлыгы булып Ахмалдиев Гани эшли, ә ул колхозга счетовод булып кучкәч, аның урынына Галимова Әминә Гәрәй кызы эли башлый. Аны да авыл Советына секәтип итеп кучергәч анда Газизова Гөлсем элемтә узәгендә баш булып эли. Почтальон булып Садриева hәдия Әбелгата кызы эшли. Ул вакытларда элемтә узәгенең бинасы булмаганлыктан ул хәзерге мәчет урынындагы авыл Советыны бинасының бер кечкенә булмәсендә урнашкан була.

1967 елда элемтә булегендә башлык булу Абдрахманова Сөембикә Вәзих кызына бирелә, ә почтальон вазыйфасын Латипова Әнвәрия ути. Ул вакытта почтаны Әлмәттән машина китерә торган була.

1980 - 1999 елларда иске бинада урнашкан элемтә булегендә башлык булып Коновалова Хаят Әхтәм кызы эәли. Элемтә узәге 1995 елда яңа бинага кучерелә. Ул вакытта бу элемтә булеге бер ук вакытта Кәләй авылын hәм Колшәрип стансиясенә дә хезмәт курсәтә.

1999 елны элемтә булеге башлыгы итеп Хабибрахманова Гузәлия Әскәр кызы, ә почтальон булып Нагимова Ләйсән Миншакир кызы эшлилэр.

2000 елдан хәзерге көнгә кәдәр элемтә булеген Ярмиева Фәйрузә Гыйлмиахмәт кызы җитәкли. Ә почтальон булып Ахметова Алсу Миннезыя кызы эшли. Алар икесе Көлшәрипнен 500 гә якын хуҗалыгына хезмәт курсәтәләр. Район буенча курсәткечләре яхшы булу уңае белән призлы урыннарны яулап барала. 2008 елда зур уңышларга ирешкәнлеге өчен Колшәрип җирле узидарә башлыгының рәхмәт хаты белән буләкләнәләр.

Последнее обновление: 15 марта 2021 г., 13:25